Της Ελένης Ξένου
Την πιο κρίσιμη στιγμή της πανδημίας 20.000 φίλαθλοι, απλά και μόνο επειδή κέρδισε η ομάδα τους, αποφάσισαν να καταπατήσουν κάθε υγειονομικό πρωτόκολλο και να πανηγυρίσουν μέσα στα μούτρα μας όσο πιο ξεδιάντροπα μπορούσαν. Την ίδια ώρα που η υπόλοιπη κοινωνία προσπαθούσε για ακόμη μία φορά να πειθαρχήσει στα περιοριστικά μέτρα, την ίδια ώρα που κάποιοι πάλευαν μέσα στα νοσοκομεία –ασθενείς και επαγγελματίες υγείας– και την ίδια ώρα που η οικονομία βρίσκεται ήδη στο χείλος του γκρεμού χωρίς να μας παίρνει πλέον ούτε καν να σκεφτούμε την πιθανότητα ενός ακόμα λοκ ντάουν.
Και ποια ήταν η αντίδραση του προέδρου της Δημοκρατίας; Ένα πρώτης τάξης συγχωροχάρτι στη βλακεία και στον ατομικισμό, στην ανευθυνότητα και στην παντελή απουσία συλλογικής ευθύνης. «Να αναλογιστούμε», μας είπε ο πρόεδρός μας, «τα αισθήματα ενός φίλαθλου κοινού που ύστερα από έντεκα χρόνια κερδίζει η ομάδα του». Είναι τόσο αδιανόητη αυτή η φράση, εν καιρώ πανδημίας, που ένας πραγματικά νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί παρά να διερωτηθεί βάσει ποιου σκεπτικού εκστόμισε αυτή τη μεγαλειώδη ασυναρτησία ο ίδιος ο πρόεδρος κι αν όντως αντιλήφθηκε τι είπε. Διότι αν δεν αντιλήφθηκε τι είπε είναι ακόμα πιο επικίνδυνα τραγικό. Και μετά ερχόμαστε στην αντίδραση του γ.γ. του ΑΚΕΛ,ο οποίος περιορίστηκε να μας πει πως «αυτού του είδους οι εκδηλώσεις πρέπει να γίνονται με την τήρηση των σχετικών πρωτοκόλλων».
Την ίδια ώρα που για άλλες απείρως λιγότερο σημαντικής έκτασης παραβιάσεις έσχιζε τα ιμάτιά του περί αδυναμίας της κυβέρνησης να διαχειριστεί την πανδημία. Περιττό δε να υπογραμμίσουμε πως αυτή την «τέλεια καταιγίδα μετάδοσης του κορωνοϊού», όπως ευστόχως τη χαρακτήρισε ο κ. Κωστρίκης, την ενθάρρυνε τόσο το σωματείο της εν λόγω ομάδας όσο και κομματικά στελέχη του ΑΚΕΛ χωρίς καν να αντιδράσουν ούτε η βάση, ούτε και τα επίσημα χείλη.
Και έρχεται και πάλι ο πολίτης που διαθέτει δύο δράμια νου (δεν χρειάζονται περισσότερα) να διερωτηθεί κατά πόσο αυτές οι αντιδράσεις από το κόμμα της αντιπολίτευσης θα ήταν οι ίδιες αν το πρωτάθλημα το κέρδιζε ομάδα που δεν ανήκε στα χρώματά τους ή αν επρόκειτο για μια άλλη διαμαρτυρία π.χ. ενάντια στην διαφθορά ή σε ό,τι άλλο τους βολεύει την παρούσα προεκλογική στιγμή, η οποία να συγκέντρωνε τόσο κόσμο, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Και ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά τόσο του προέδρου της Δημοκρατίας όσο και της αντιπολίτευσης που εδώ και καιρό προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι καλύτερη;
Πως κουβαλούν προφανώς ακριβώς την ίδια νοοτροπία. Εκείνη τη νοοτροπία που ιεραρχεί τις εκλογές και τα μικροκομματικά συμφέροντα πάνω ακόμα και από την προστασία της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και του δημόσιου συμφέροντος. Εκείνη τη νοοτροπία που αδυνατεί να κατανοήσει πως αυτό το οποίο υπαγορεύει η σημερινή πραγματικότητα είναι την υπέρβαση από έναν χρεωκοπημένο τρόπο σκέψης και την υπογράμμιση της συλλογικής μας ευθύνης ώστε να αντεπεξέλθουμε απέναντι σ’αυτή την πρωτόγνωρα δύσκολη συνθήκη της πανδημίας. Εκείνη τη νοοτροπία που τελικά μας αποδεικνύει πως το κυριότερό μας πρόβλημα σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι ούτε η διαφθορά, ούτε η διαπλοκή αλλά η υποκρισία, η βλακεία, ο ατομικισμός και ο λαϊκισμός.
Κι αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε κάτι, τότε οφείλουμε αυτές τις συμπεριφορές να μην τις προσπερνάμε ελαφρά τη καρδία, γιατί είναι αυτές, πολύ περισσότερο και από εξαγγελίες και από δηλώσεις και από δεσμεύσεις, που στην ουσία αποκαλύπτουν την ικανότητα των φορέων τους να υπερβούν εαυτούς και κόμματα και ένα στενοκοπημένο τρόπο σκέψης, ώστε να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα καλύτερο αύριο. Διότι μπορεί για την πανδημία να υπάρχει εμβόλιο αλλά γι’αυτού του είδους τις νοοτροπίες που δίνουν συγχωροχάρτια στον ιό της βλακείας και του ατομικισμού, δεν υπάρχει. Και δυστυχώς είναι αυτές οι νοοτροπίες που ευθύνονται για όλα τα υποκείμενα νοσήματά μας.
