Του Πάρη Δημητριάδη
Τι γίνεται με τους έφηβους και νέους άνδρες στη χώρα μας αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη; Επιστρέφουμε σε εποχή ριζοσπαστικοποίησης και αναβίωσης της παλιάς, σκληρής και αδίστακτης πατριαρχίας; Μαυρόασπρες τοποθετήσεις δεν ενδείκνυνται προκύπτουν όμως ορισμένες ανησυχητικές και βαθιά προβληματικές τάσεις ανάμεσα στη νέα γενιά ανδρών που δεν πρέπει να μένουν ασχολίαστες.
Στον πρωτοφανή, για παράδειγμα, τόσο σε ένταση όσο και σε μίσος ρουκετοπόλεμο της Λάρνακας τα ξημερώματα του φετινού, διπλής ανάγνωσης, Μεγάλου Σαββάτου, έγινε ξεκάθαρο πως από σύμπτωση δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι. Όπως ενδεικτικά αναφέρθηκε σε ανάρτηση της συντεχνίας των αστυνομικών «Ισότητα» στην πλατφόρμα «Χ» οι αυτοσχέδιες εκρηκτικές κροτίδες που έπεφταν βροχή και παρέπεμπαν σε εμπόλεμη ζώνη ήταν ουσιαστικά «απόπειρες φόνου».
Παρότι από ατύχημα, στη Λευκωσία δυστυχώς είχαμε και νεκρό «γιορτάζοντας» το φετινό Πάσχα, ένα μόλις 22 ετών παιδί που καταπλακώθηκε από πάσσαλο που προοριζόταν να καεί σε λαμπρατζιά ενώ ισχυρή ανατριχίλα προκάλεσαν και θέλω να πιστεύω πως συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να προκαλούν σε κάθε στοιχειωδώς σώφρονα άνθρωπο εκεί έξω οι πινακίδες με τους λοάτκι και τους πολιτικούς που ρίχνονται στην πυρά να καούν. Σοκαριστική και φρικαλέα η σημειολογία και δεν είναι καθόλου υπερβολικό να λεχθεί ότι εάν η κοινωνία μας συνεχίσει να κινείται σε τέτοιους σαλταρισμένους ρυθμούς δεν θα αργήσει η μέρα που οι φωτογραφίες και οι πινακίδες μέσα στις φωτιές θα αντικατασταθούν από αληθινούς ανθρώπους.
Σε διεθνές επίπεδο, αξίζει να υπενθυμιστεί η εντελώς δικαιολογημένη αίσθηση που προκάλεσε η εκπληκτική σειρά Adolescence, ένα επιδραστικό έργο τέχνης που λειτουργεί πολλαπλώς αφυπνιστικά γύρω από τα ζητήματα που απασχολούν τους σημερινούς εφήβους ενώ ιδιαίτερη μνεία, σχετική με το θέμα μας, μπορεί να γίνει και σε έρευνες που έχουν δει πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.
Σύμφωνα για παράδειγμα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στη βρετανική Guardian, τα αγόρια και οι άνδρες που ανήκουν στη γενιά Ζήτα, όσοι δηλαδή είναι σήμερα περίπου 15 με 27 ετών, πιστεύουν σε μεγαλύτερο ποσοστό από τους κατά πολύ μεγαλύτερους τους baby boomers ότι ο φεμινισμός είναι «κάτι κακό και ζημιογόνο». Παράλληλα και με βάση την ίδια έρευνα, άθλια και σιχαμερά, μισογύνικα πρότυπα όπως το ρεμάλι που ονομάζεται Andrew Tate, απολαμβάνουν, δυστυχώς, τεράστια δημοτικότητα ανάμεσα στους νέους, παρά το γεγονός ότι, όπως στην περίπτωση του Tate, μπορεί να βρίσκονται αντιμέτωποι με ειδεχθείς κατηγορίες βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης γυναικών.
Προσπαθώντας να ερμηνεύσει το ζήτημα από τη δική του σκοπιά, μετά τις βαρβαρότητες του φετινού Πάσχα, μιλώντας στη ραδιοφωνική εκπομπή Διασπορά Ειδήσεων, ο Καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, Παναγιώτης Σταυρινίδης, είπε: «Γιατί δεν είμαστε ευτυχισμένοι; Φταίνε οι ξένοι. Γιατί δεν έχουμε τις ευκαιρίες που θα θέλαμε στη ζωή; Όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο. Ποιος μπορεί να μας λύσει καλύτερα τα προβλήματα; Μια ακραία ιδεολογία που δίνει εύπεπτες και εύκολες εξηγήσεις και απαντήσεις. Να φύγουν όλοι, να μπουν όλοι φυλακή, κρεμάλα στους πολιτικούς και τελειώνει η υπόθεση».
Και πώς μπορεί να γίνει η ανατροπή προς το καλύτερο, τον ρώτησε η δημοσιογράφος Οριάνα Παπαντωνίου. Ανατροπή, είπε ο κος Σταυρινίδης, μπορεί να γίνει «μεγαλώνοντας μια καινούργια γενιά ανθρώπων. Μια γενιά με καλύτερες αναπαραστάσεις και με περισσότερη ενσυναίσθηση».
Τι θα γίνει με τη σημερινή, νέα γενιά, παραμένει ερώτημα.
