ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Περί διχασμού και άλλων δεινών

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

«Η κυβέρνηση κατόρθωσε και πάλι να διχάσει, να απογοητεύσει και να θυμώσει την κοινωνία», είπε το ΑΚΕΛ σε ανακοίνωσή του σχετικά με τα νέα περιοριστικά μέτρα. Προσπερνώ το «απογοητεύσει και θυμώσει» και στέκομαι κυρίως στο «να διχάσει». Και θέτω το εξής ερώτημα: Ακόμα και αν συμφωνεί κανείς ότι αυτό που πετυχαίνει η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα είναι να διχάσει την κοινωνία, το ΑΚΕΛ με αυτή την ανακοίνωση πώς ακριβώς προσπαθεί να μετριάσει τον διχασμό; Ή μήπως είναι πιο σημαντική η υπόδειξη των «κακών» χειρισμών της κυβέρνησης που προκαλούν τον διχασμό από αυτό καθ’ εαυτό το πρόβλημα του διχασμού; Διότι αν είναι δευτερευούσης σημασίας για το ΑΚΕΛ (και το όποιο κόμμα της αντιπολίτευσης) το πρόβλημα του διχασμού και πρώτιστης σημασίας οι κακοί χειρισμοί της κυβέρνησης που το «προκαλούν», αυτό μας οδηγεί σε ένα επιπλέον συγκλονιστικό ερώτημα; Πώς είναι δυνατόν ένα πολιτικό κόμμα το οποίο έχει συναίσθηση του τι συμβαίνει εκεί έξω στην πραγματική πραγματικότητα (και όχι στην κομματική) να θέτει ως δευτερευούσης σημασίας τον διχασμό της κοινωνίας;

Μπορεί πραγματικά να αντιληφθεί τι ζει αυτή τη στιγμή ολόκληρος ο πλανήτης ώστε να διερωτηθεί μήπως μια τέτοια πολιτική αντιμετώπιση του διχασμού είναι εξίσου επικίνδυνη με τα όποια μέτρα τον προκαλούν; Διότι ως γνωστόν ένα νόμισμα έχει δύο όψεις. Κι αν αυτή τη στιγμή στη μία του όψη βρίσκονται τα νέα μέτρα της κυβέρνησης που «προκαλούν τον διχασμό», στην άλλη όψη βρίσκονται και οι αντιπολιτευτικές θέσεις που επιλέγουν να υποδείξουν τον διχασμό ως το αποτέλεσμα της «κακής»κυβέρνησης, με τρόπο που στην ουσία τον πυροδοτούν. Και γιατί να θέλουν να τον πυροδοτήσουν; Η απάντηση είναι απλή. Αυτή που ήταν πάντα: Για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους. Καμουφλάρουν την αντιπολιτευτική σκοπιμότητα κάτω από τον μανδύα μιας πολιτικής ευαισθησίας ανήμποροι να αντιληφθούν πως το μόνο που πετυχαίνουν είναι ό,τι και η «αναίσθητη» κυβέρνηση την οποία κατηγορούν ως υπαίτια του διχασμού: Τον ίδιο τον διχασμό. Το έχω γράψει πολλές φορές και θα το γράψω άλλες τόσες. Η πανδημία απαιτούσε από την πρώτη στιγμή συνεργασία όλων των κομμάτων, διότι αυτό είναι το καθήκον ενός πολιτικού. Τίποτα λιγότερο. Σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης να παραμερίζει τις όποιες διαφορές για το κοινό καλό. Και το κοινό καλό ήταν και είναι σε τρομαχτικά εύθραυστη κατάσταση. Δεν αναφέρομαι μόνο στην ασθένεια και στους θανάτους, αλλά και σε όλες τις παρενέργειες, ψυχικές, οικονομικές, κοινωνικές κτλ. της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης. Με πιο απλά λόγια, στο θέμα πανδημία, αποδείχθηκαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης τραγικά κατώτερα των περιστάσεων. Και ως κατώτερα των περιστάσεων δεν δικαιούνται πλέον να επικρίνουν χωρίς την επίγνωση των επιπτώσεων της όποιας πολιτικής επίκρισης. Διότι αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να αντιμετωπιστεί η συνεχιζόμενη πανδημία και ταυτόχρονα ο διχασμός που είναι η πιο σοβαρή της προέκταση. Και σε αυτό δεν έχουν αποτύχει μόνο οι πολιτικοί αλλά και τα ΜΜΕ και τα σόσιαλ μίντια και η ικανότητά μας να σκεφτούμε συλλογικά και πέρα από τις εξατομικευμένες μας ιστορίες.

Γι’αυτό και οφείλουμε πλέον να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν και εξακολουθούν να κινδυνεύουν να πεθάνουν. Και γιατί ακόμα κι αν είναι υγιείς, η ψυχική τους υγεία δεν είναι. Αντιθέτως. Είναι θρυμματισμένη μέσα στην πολιτική τοξικότητα που την περιβάλλει. Όταν λοιπόν το ΑΚΕΛ, και το όποιο κόμμα της αντιπολίτευσης,γράφει μια ανακοίνωση για να αντιδράσει στους κακούς χειρισμούς της κυβέρνησης που προκαλούν τον διχασμό, οφείλει να είναι τρεις φορές πιο προσεκτικό στην επιλογή και του λεκτικού, αλλά και του συνολικού τρόπου διατύπωσης των θέσεων και προθέσεών του. Διαφορετικά είναι ύποπτο για πυροδότηση –εκούσια ή ακούσια δεν παίζει ιδιαίτερη σημασία–αυτού του διχασμού προς κομματικό συμφέρον, τη στιγμή μάλιστα που αυτό που προέχει επιτακτικά είναι το δημόσιο.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X