Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
«Δεν διαπραγματευόμαστε υπό την απειλή των κανονιοφόρων». Αυτή είναι η επίσημη θέση μας την οποία ασπάζονται όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές δυνάμεις. Απορριπτικοί, ενδοτικοί, κεντρώοι και ακραίοι, όλοι με μια φωνή θέτουν ως κόκκινη γραμμή τον τερματισμό των έκνομων ενεργειών της Τουρκίας στη κυπριακή ΑΟΖ για επανέναρξη επίσημων συνομιλιών.
Μια όντως «πατριωτική» θέση. Ένα εύηχο σύνθημα που συγκινεί τα πλήθη και αναπτερώνει το ηθικό του λαού. Μια θέση του εθνικολαϊκού μας μετώπου με την οποία δεν τολμά κανείς να διαφωνήσει.
«Εάν δεν τερματιστούν οι έκνομες ενέργειες της Τουρκίας, δεν υπάρχει περίπτωση κάτω από τις απειλές κανονιοφόρων να προσέλθεις σε διαπραγματεύσεις», ανάφερε σε συνέντευξή του στην ελληνική εφημερίδα «Τα Νέα» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Σταθερή και μοναδική επιδίωξή μας είναι η επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που διακόπηκαν στο Κραν Μοντάνα, νοουμένου φυσικά ότι η Τουρκία θα σταματήσει να δυναμιτίζει το κλίμα και θα τερματίσει τις έκνομες ενέργειές της, εντός της χωρικής θάλασσας και της υφαλοκρηπίδας της Κύπρου», τόνισε σε επιμνημόσυνό του λόγο ο ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης.
Οι συνδιαμορφωτές της πολιτικής μας στο Κυπριακό, ΠτΔ και ΥΠΕΞ, είναι κατηγορηματικοί. Ό πρώτος, «δεν υπάρχει περίπτωση» και ο δεύτερος, «νοουμένου φυσικά».
Αν δεν φύγουν δεν συνομιλούμε. Τελεία και παύλα. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλλουμε. Θα τους αφήσουμε χωρίς συνομιλίες και στο τέλος «δεν θα ανθέξουν» (όπως έλεγε ο Εθνάρχης μας) και θα υποκύψουν. Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που και ο πλέον καλοπροαίρετος διερωτάται για το ποίος επείγεται για λύση και ποίου η πατρίδα είναι κατεχόμενη. Ανοίγουμε το στόμα μας και αμολάμε ότι έρθει στη γλώσσα μας, χωρίς να περνά από το μυαλό, και στο τέλος απορείς αν αυτά τα κουραφέξαλα, που λέμε για εσωτερική κατανάλωση, τα πιστεύουμε.
Και επειδή σε αυτήν την ταλαιπωρημένη πατρίδα όλα επιτρέπονται και δυστυχώς τα πλείστα που ακούς κινούνται μεταξύ παραλογισμού και ασυναρτησίας, μέχρι και πολιτικές δυνάμεις που διαχρονικά τάσσονται εναντίον των συνομιλιών, με ή χωρίς κανονιοφόρους, και αυτοί θέτουν όρους για επανέναρξη των συνομιλιών.
Οι άλλες δυνάμεις του λεγόμενου κεντρώου ή πατριωτικού χώρου, που για το θεαθήναι και μόνο τάσσονται υπέρ των συνομιλιών, και αυτοί θέτουν ως προϋπόθεση για την επανέναρξη συνομιλιών την αποχώρηση των Τούρκων από την ΑΟΖ μας. «Την ΑΟΖ ουκ ελάττω παραδώσω». Για αυτούς οι κανονιοφόροι είναι το τέλειο άλλοθι. Αν τελικά φύγουν τα γεωτρύπανα έχουν την ικανότητα να δημιουργούν με τη φαντασία τους άλλα γεωτρύπανα και κανονιοφόρους, ξένους δάκτυλους, σκοτεινές συνωμοσίες και εμπλεκόμενα συμφέροντα. Άλλωστε αυτό κάνουν για μισό αιώνα. Παλιά τους τέχνη κόσκινο.
Τραγικές φιγούρες οι ηγέτες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Αν και αντιλαμβάνονται ότι με κανένα τρόπο δεν μπορούμε να αρνηθούμε συμμετοχή σε συνομιλίες, με η χωρίς έκνομες ενέργειες στη θάλασσα, αναγκάζονται να ακολουθήσουν, στην ουσία σύρονται από το ρεύμα και τον ακράτητο λαϊκισμό, και μιλούν και αυτοί για τις κανονιοφόρους. Στο κάτω-κάτω έχουν και αυτοί τα «μαγαζιά» τους που θα πρέπει να διαχειριστούν.
Για να μην μηδενίζουμε όμως τα πάντα, υπάρχουν, που και που, ορισμένες φωνές της λογικής. Αν και πολύ σπάνιο φαινόμενο τον τελευταίο καιρό, υπάρχουν και κάποιοι που τολμούν να αντισταθούν στις εθνικές ασυναρτησίες και να μιλήσουν τη γλώσσα του ρεαλισμού. «Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω σε τι διαφέρει η απειλή στη θάλασσα από την απειλή των δύο μεραρχιών και τουρκικών τανκς που βρίσκονται στη στεριά. Ποια είναι η διαφορά;», δήλωσε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο πρώην ΥΠΕΞ Ιωάννης Κασουλίδης απαντώντας στην ερώτηση: «Μπορεί η πλευρά μας να πάει στις διαπραγματεύσεις δεδομένων των τουρκικών προκλήσεων εντός της κυπριακής ΑΟΖ;».
Όσο και να απορεί ο Ιωάννης Κασουλίδης σίγουρα θα μείνει με την απορία. Πώς να αντιληφθεί ένας παλαίμαχος πολιτικός τις νέες τάσεις της σύγχρονης διπλωματίας. Πώς να αντιληφθεί ότι πλέον με αναβαθμισμένη τη γεωστρατηγική μας θέση μπορούμε να θέτουμε όρους και προϋποθέσεις θωρακίζοντας έτσι την ΑΟΖ μας και απομονώνοντας την Τουρκία.
Και ενώ αυτή είναι η ρητορική που αναπτύσσουμε, αγνοούμε το γεγονός ότι ο γ.γ. έχει αντίθετη άποψη όσον αφορά τις τουρκικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ. «Υπογράμμισα επανειλημμένα ότι οι φυσικοί πόροι που βρίσκονται εντός και γύρω από την Κύπρο πρέπει να ωφελήσουν και τις δύο κοινότητες και αποτελούν ισχυρό κίνητρο για όλα τα μέρη να βρουν μια αμοιβαία αποδεκτή και διαρκή λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι όλα τα μέρη έχουν εκφράσει τη δέσμευσή τους για τον στόχο αυτό, επαναλαμβάνω την έκκλησή μου για σοβαρές προσπάθειες προς αποφυγή περαιτέρω κλιμάκωσης και για την εξουδετέρωση των εντάσεων», αναφέρει στην τελευταία του έκθεση προς το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Μετά από σχεδόν μισό αιώνα και πάλι στην αφετηρία των αγώνων μας. Αφού, τώρα που τα βιώνουμε, φτάσαμε στο σημείο να εξισώσουμε τη ρεαλιστική πολιτική του Γλαύκου Κληρίδη με αυτήν του Τάσσου Παπαδόπουλου, αφού υιοθετήσαμε το δακρύβρεχτο Όχι του 76% του 2004, η υιοθέτηση της πολιτικής της πρόταξης του Σπύρου Κυπριανού ήταν καθ’ όλα αναμενόμενο. Σίγουρα με άλλες προϋποθέσεις. Τότε θέταμε ως όρο την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από τη στεριά για να προσέλθουμε σε συνομιλίες, τώρα την αποχώρηση από τις θάλασσές μας. Τι στεριά, τι θάλασσα. Άλλωστε η θάλασσα αποδεικνύεται πολύ πιο υποσχόμενη από τη στεριά. Σίγουρα άλλες οι προοπτικές του Ερατοσθένη, της Καλυψώς, του Γλαύκου, της Σουπιάς και της Αφροδίτης και άλλες αυτές της Μόρφου, της Λύσης, της Άχνας και της Μύρτου.
Ο κ. Θεόδωρος Θεοδώρου είναι ειδικός προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών.
