Η παλιότερη τεχνική απαιτούσε λάστιχα σιλικόνης, τα οποία ναι μεν θα αποτύπωναν τις λεπτομέρειες και θα τις μετέφεραν στο τελικό καλούπι, ωστόσο όλο και κάποιο ίχνος ενδέχεται να άφηναν στο αυθεντικό αντικείμενο. Πώς αλλιώς, λοιπόν, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα πιστό αντίγραφο της περίφημης χρυσής νεκρικής προσωπίδας «του Αγαμέμνονα», προκειμένου αυτό να ταξιδέψει στην Κίνα και να παρουσιαστεί σε μια έκθεση για την αρχαία Ελλάδα;
Πώς θα ένιωθε ένας φανατικός αναγνώστης αν περπατούσε στο κέντρο της Αθήνας και ξαφνικά έβλεπε μπροστά του τους δύο βραβευμένους με Μπούκερ Ντέιβιντ Ζάλαϊ και Πολ Λιντς να συζητούν για τις ιστορίες και τους ήρωες των βιβλίων τους; Αν άκουγε τη Νικόλ Κράους να αφηγείται με πάθος τις εμπειρίες και τις σκέψεις της γύρω από το γυναικείο βίωμα και τον Ματέο Νούτσι, τον συγγραφέα και λάτρη της Ελλάδας, να μιλάει για την αγάπη του στην αρχαία ελληνική γραμματεία;