Της Ελένης Ξένου
Τον πήρα τηλέφωνο, «θα το ζήσουμε κι αυτό» του είπα, «να σου παίρνω συνέντευξη», «πράγματι» απάντησε, γελάσαμε, και ύστερα κανονίσαμε μέρα και ώρα στο διαμέρισμά του. Καθίσαμε στον καναπέ, απέναντι σχεδόν ο ένας από τον άλλο και ανάμεσά μας το μαγνητόφωνο.
Η παλιότερη τεχνική απαιτούσε λάστιχα σιλικόνης, τα οποία ναι μεν θα αποτύπωναν τις λεπτομέρειες και θα τις μετέφεραν στο τελικό καλούπι, ωστόσο όλο και κάποιο ίχνος ενδέχεται να άφηναν στο αυθεντικό αντικείμενο. Πώς αλλιώς, λοιπόν, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα πιστό αντίγραφο της περίφημης χρυσής νεκρικής προσωπίδας «του Αγαμέμνονα», προκειμένου αυτό να ταξιδέψει στην Κίνα και να παρουσιαστεί σε μια έκθεση για την αρχαία Ελλάδα;