Της Ελένης Ξένου
Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τις επικρίσεις περί δημοκρατικότητας των εσωκομματικών διαδικασιών του ΔΗΣΥ. Ούτε αν έμεινε η ετυμηγορία της εκλογικής βάσης στο αρχείο ούτε αν ο αρχηγός του κόμματος «εξανάγκασε» τον οποιοδήποτε υποψήφιο σε αποχώρηση. Oι κομματικές τακτικές δεν χρήζουν άλλωστε της εκτίμησής μου (και υποθέτω οποιουδήποτε έχει δύο δράμια νου), δεδομένων όσων βγήκαν και εξακολουθούν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Πολύ δύσκολα μπορεί να πείσει το οποιοδήποτε κόμμα ότι δεν προηγούνται παρασκήνια και «μαγειρέματα», τα οποία έχουν ως γνώμονα όχι βέβαια ποιοι είναι οι πιο άξιοι, αλλά τι συμφέρει το κόμμα. Και το συμφέρον του κόμματος, όπως έχουμε διαπιστώσει πληρώνοντας χοντρά αυτή τη διαπίστωση, σπάνια συμβαδίζει με το δημόσιο συμφέρον. Διότι, αν συμβάδιζε, προφανώς δεν θα φτάναμε στο σημείο που έχουμε φτάσει, να κηδεύουμε κάθε μέρα και από μία αξία.
Εκείνο, λοιπόν, το οποίο θεωρώ άξιο απορίας είναι πώς άνθρωποι νεοφερμένοι στην πολιτική, οι οποίοι υπόσχονται την αλλαγή, επικαλούνται την προάσπιση της νοημοσύνης των πολιτών και των ηθικών αξιών με τόση επιλεκτικότητα. Τι εννοώ; Διαβάσαμε και ακούσαμε αντιδράσεις νέων υποψηφίων για τη διαδικασία που ακολούθησε το Πολιτικό Γραφείο του ΔΗΣΥ σε ό,τι αφορά στο μπες-βγες στο ψηφοδέλτιο. Διαβάσαμε αντιδράσεις για το ότι αυτή η διαδικασία προσέβαλε τις δημοκρατικές διαδικασίες. Διαβάσαμε αντιδράσεις για τη δήλωση του κ. Προδρόμου που αφορούσε στις γυναίκες υποψηφίους και στα «καλλιστεία». Και όλες αυτές οι αντιδράσεις είχαν ως επίλογο την προάσπιση της νοημοσύνης μας.
Επειδή και εγώ είμαι ένας πολίτης που διαθέτει νοημοσύνη, έρχομαι λοιπόν ευλόγως να διερωτηθώ γιατί κανένας από αυτούς τους «επαναστάτες» νεοφερμένους υποψηφίους, δεν διαθέτει την ίδια ευαισθησία να αντιδράσει και για την παρουσία στο ψηφοδέλτιο του κόμματός του, του κ. Θεμιστοκλέους και του κ. Χαμπουλλά; Δύο βουλευτών, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους έχουν επιδείξει προκλητική ασέβεια προς τους νόμους και έχουν ξεφτιλίσει την ίδια την πολιτική ζωή του τόπου. Και μη μου φέρετε ως επιχείρημα ότι ψηφίστηκαν στις εσωκομματικές διαδικασίες, γιατί εδώ πραγματικά θα θεωρήσω ότι δεν έχετε ιδέα τι πάει να πει προσβολή της νοημοσύνης μας. Άν πραγματικά αυτό το κόμμα, μέσω του οποίου εσείς θέλετε να φέρετε την αλλαγή, νοιαζόταν για τις ηθικές αξίες και για την ανύψωση του επιπέδου-δαπέδου, στο οποίο έχει φτάσει η πολιτική, θα είχε στείλει εδώ και καιρό στο πειθαρχικό σώμα πρωτίστως τον κ. Θεμιστοκλέους και ύστερα τον κ. Χαμπουλλά, οι οποίοι κουβαλούν, συντηρούν και διαφημίζουν με οποιοδήποτε τρόπο εκείνη τη νοοτροπία που φέρει ακέραιη την ευθύνη για την καταρράκωση των θεσμών και των αξιών.
Μία νοοτροπία, η οποία λέει πως ο κάθε ένας που πουλά ψευτομαγκιές και διακατέχεται από ρατσιστικά σύνδρομα και που συμπεριφέρεται λες και η Βουλή είναι δικό του χωράφι, όχι μόνο έχει θέση στην πολιτική, αλλά αποτελεί και τον νέο ορισμό του λεβέντη πολιτικού. Ακόμα κι αν αυτό περνά σε μία μερίδα του κόσμου, σε μία άλλη, εκείνη συγκεκριμένα η οποία θα μπορούσε να βγάλει τον τόπο από τον βάλτο του, προκαλεί αποστροφή. Αλλά, προφανώς, δεν μετρά ποιος έχει την ικανότητα να προασπίζεται τις αξίες αλλά ποιος έχει την ικανότητα να μαζεύει ψήφους, έστω κι αν διαλύει κάθε αξία. Αυτό είναι το κριτήριο, αγαπητοί νέοι υποψήφιοι; Αυτό προασπίζεστε; Δεν κλονίζονται οι ηθικές σας αξίες με το να συνυπάρχετε στο ίδιο ψηφοδέλτιο με ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο έχουν κατ’ επανάληψη προσβάλει τη νοημοσύνη μας (την οποία τάχα μου εσείς τώρα υπερασπίζεστε), αλλά και τους ίδιους τους θεσμούς; Δεν φουντώνει μέσα σας το αίσθημα να επαναστατήσετε και να διαχωρίσετε τη θέση σας από αυτόν τον τρόπο σκέψης; Κι αν δεν φουντώνει μέσα σας αυτό το αίσθημα, τότε πότε ακριβώς θα φουντώσει; Ή μήπως δεν το γνωρίζετε, αγαπητοί νέοι «επαναστάτες» υποψήφιοι, ότι η αλλαγή είναι όπως την καλή μέρα. Δηλαδή, φαίνεται από το πρωί.
